Θελω Να Μου Πεις...

Μη φεύγεις. Μη μένεις. Μη μου πεις ποτέ ότι είσαι εδώ για να μείνω. Μη με αναγκάσεις να σε ψάξω, να σε ζητήσω. Μη με κάνεις να θέλω να φύγω, γιατί μπροστά σου θα δεις το μαύρο. Θα γίνεις παρελθόν. Θα γίνεις κομμάτι του τότε, όπως θα έχεις διαλέξει. Ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Οι άνθρωποι αλλάζουν πίστεψέ το, ζήσε το, δοκίμασέ το.

- Αξίζεις πολλά περισσότερα από το να βρίσκεσαι εδώ.

Δοκίμασε να φύγεις, δοκίμασε να χαθείς, και ίσως έτσι σωθείς. Κυνήγησε το όνειρό σου, φτιάξε το παραμύθι σου. Ζωντάνεψε μέσα στα όνειρα μου, μα τρέξε, φύγε. Μείνε, μείνε για όσο σε έχω ανάγκη. Μείνε χωρίς να με ρωτάς, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να απαιτείς. Μείνε μόνο για να ζητάς, μόνο για….

Δοκίμασε να φύγεις, να βρεις το χρώμα της ζωής σου. δοκίμασε να μείνεις για να το βρούμε μαζί. Κάποτε βρέθηκες εκεί ανάμεσα σε αυτά τα δυο χρώματα. Κάποτε περιπλανήθηκα μακριά, γέμισα τη ζωή μου με αίμα, με δάκρυα, με πόνο, με λύπη. Την κράτησα έτσι, μέχρι τη στιγμή που φάνηκες. Τη κράτησα πεθαμένη, με την ελπίδα ότι θα σταματήσει να αναπνέει μέχρι τη στιγμή που….

Τώρα αναρωτιέμαι ξανά. Τώρα ταξιδεύω μακριά. Μακριά από τα άκρα, μέσα σε αρχές, μέσα σε… λαβύρινθους γυάλινους επικίνδυνους, μα γοητευτικά δεσμευτικούς με το παρόν.

- Αν η ζωή είχε χρώμα, τι χρώμα θα είχε;

- Τι χρώμα θα έδινες στη ζωή σου; Τι χρώμα θα είχε ένα φιλί σου; Τι αίσθηση θα είχε ένα αδιέξοδο σου; Τι θα ένιωθες για μια ακόμα βόλτα δίπλα στην ακροθαλασσιά;

Όχι, δεν είναι ελευθερία αυτό, είναι αδιαφορία στο ότι υπάρχω. Μα, μέσα στην αδιαφορία πως γίνεται να υπάρχω…

Η γνώμη σου μετρά ότι και αν κάνω. Ακόμα και αν νιώθεις πως κρύβομαι, ακόμα και αν είμαι καλυμμένος από… σκέψεις, που δε γνωρίζεις. Δέχομαι να μπεις μέσα τους, αρνούμαι να σε κοιτάζω τις στιγμές, που θα ακούς. Οι στιγμές αυτές δεν υπάρχουν. Μια περιπέτεια του νου είναι.

Φώναξε. Τρέξε. Ζήσε. Ανέπνευσε μέσα στον αέρα κάπου εκεί θα σε δω, κάπου εκεί θα χαθούμε μαζί. Φώναξε. Φώναξε. Μίλησέ μου για σένα. Μίλησέ μου για σένα, για το παρόν σου, για το παρελθόν σου. Μίλησέ μου για ότι σε αγγίζει, για ότι σε φθονεί, μα…. Τρέξε, τρέξε μαζί μου. Φύγε. Μείνε. Κράτα ένα χρώμα, κράτα μια ελπίδα, κράτα ένα όνειρο, και τυλίξου μέσα του. Μέσα σε ότι χτίζεις από επιλογή, μέσα σε ότι χτίζεις εξαιτίας….

- Να κυνηγάς πάντα το λευκό σου, και να διώχνεις με πέτρες το μαύρο.

Η ζωή είναι στιγμές. Τι επιλέγεις; Τολμάς; Η ζωή είναι…

 

(Θέλω να μου πεις αυτό το παραμύθι με εκείνο το κορίτσι και το άλογο, θέλω να με πάς με εκείνη τη φωνή σου, που με ταξιδεύει σαν τον άνεμο. Και να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου να μην φοβάμαι να ονειρευτώ, και να θυμάμαι κάθε άγγιγμά σου, κάθε ματιά σου πριν κοιμηθώ)

(μόνος μου σε διώχνω, με τον τρόπο μου, με τα λάθη, κάθε φορά το μετανιώνω, μα όταν νιώσω ότι αυτό θες, θα το δεχτώ, θα το κάνω, όπως τότε, θα χαθώ... οι λέξεις δε συγχωρούν, παραμόνο οι πράξεις, ασυγχώρητος και ψεύτης, αν αυτό ζητάς, μόνο πίστεψε... η μέρα άλλαξε το βράδυ πέρασε, κάπου μέσα στο πλήθος μπορείς ελεύθερα να χαθείς... να ξεχαστείς... )